MARRAKECH – Er gloort een sprankje hoop voor twee Curaçaoënaars uit Nederland, die in Marokko veroordeeld zijn tot de doodstraf wegens een vergismoord in café La Crème in Marrakech in november 2017. Het tweetal, Shardyone Semeleer (32) en Edwin Martina (28), werden ingehuurd om een aartsvijand van Ridouan Taghi te vermoorden, maar schoten per ongeluk de zoon van een hoge Marokkaanse rechter dood.

Het hoogste rechtscollege in Marokko heeft deze maand de zaak van de twee ‘rastaschutters’, zoals De Telegraaf hen noemt terugverwezen naar het gerechtshof in Casablanca. Volgens de hoogste rechters is bij de veroordeling in hoger beroep onvoldoende rekening gehouden met de meewerkende houding van de twee Nederlanders. Hun advocaat, de Haagse strafpleiter Bob Kaarls, heeft dit bevestigd.

Verzachtende omstandigheden

De twee legden een bekennende verklaring af en gaven ook toe wie er nog meer achter de moord zaten. De opperrechters vinden dat het hof dit als een verzachtende omstandigheid had moeten meewegen in de straf. De kans bestaat nu dat de doodstraf in een nieuwe rechtszaak wordt omgezet in levenslang of een andere lange vrijheidsstraf.

De beslissing heeft belangrijke consequenties voor de twee terdoodveroordeelden. Ze zitten al zeven jaar onder erbarmelijke omstandigheden in geïsoleerde dodencellen van twee bij twee meter. Ze slapen op de grond, maar de cel is zo krap dat ze diagonaal moeten liggen. Hoewel de doodstraf niet meer wordt uitgevoerd in Marokko was hun vooruitzicht heel somber.

Overplaatsing 

Vanwege de doodstraf kwamen de twee niet in aanmerking om hun straf in Nederland uit te zitten. Als ze in een nieuwe strafzaak tot levenslang worden veroordeeld, is overplaatsing naar een Nederlandse cel te zijner tijd wel mogelijk, meldt misdaadverslaggever John van den Heuvel.

De zaak is in meerdere opzichten bijzonder, omdat de opdrachtgevers en de moordmakelaar tot veel lagere straffen werden veroordeeld. Een neef van Taghi kreeg zes jaar cel en twee broers van Taghi langere straffen maar geen levenslang of de doodstraf. Shardyone Semeleer en Edwin Martina leken door de mocromaffia als ‘kanonnenvlees’ te zijn ingezet.

Ze werden door hun opvallende rastakapsels al bij binnenkomst door de Marokkaanse veiligheidsdienst in de gaten gehouden en kort na de aanslag gearresteerd. Hoewel ze in eerste instantie alles ontkenden, besloten ze na hun veroordeling toch met de Marokkaanse politie samen te werken en informatie over de achtergronden van de aanslag te delen.

Vergismoord

Edwin Martina verklaarde dat Taghi achter de aanslag zat en ook betrokken was bij de moord op zijn jongere broer. De beide Curaçaose uitvoerders van de vergismoord hoopten door hun medewerking een lichtere straf te krijgen. Ze vertelden na hun arrestatie ook te weten van een moordlijst, waar de naam van Peter R. de Vries op voorkwam.

Het beoogde slachtoffer van de Marrakech-moord was de Marokkaanse Nederlander Mustapha el F., alias Moes ‘No Limits’, die kort voor de aanslag van stoel was gewisseld op het terras van zijn café en daardoor aan de dood ontsnapte. Hij werd na de mislukte aanslag gearresteerd en wegens witwassen veroordeeld.