Geen van de ‘masterlicentiehouders’ op Curaçao heeft een geldige vergunning

Nieuws Curaçao

Geen van de ‘masterlicentiehouders’ op Curaçao heeft een geldige vergunning

Redactie

16-11-2023 - 26 minuten leestijd

WILLEMSTAD – Geen van de vijf zogenoemde ‘masterlicentiehouders’ op Curaçao hebben een wettige en daarmee geldige vergunning om online gambling sites te mogen exploiteren dan wel te laten exploiteren. Dat blijkt uit onderzoek van Curacao.nu, die de vijf huidige kansspelvergunningen analyseerde op basis van een beroep op de Landsverordening Openbaar Bestuur.

Curaçaose bestuurders hebben de vergunningen die in de jaren negentig werden verstrekt – al dan niet bewust – niet meer volgens de wettelijke procedures verlengd in 2008 en 2013. De daarop volgende verlengingen in 2018 en 2023 zijn vervolgens gebaseerd op de eerder uitgegeven verlengingen.

Eerst gingen de Antilliaanse ministers van Justitie, Norberto Ribeiro en David Dick in de fout, gevolgd door de respectievelijk ministers van Justitie van Curaçao Elmer Wilsoe, Nelson Navarro, Quincy Girigorie tot aan de huidige minister van Financien Javier Silvania.

De laatste had beter moeten weten toen hij begin oktober vorig jaar bevraagd werd over de geldigheid van de vijf door de overheid uitgegeven online gokvergunningen. Dat was in het kader van hoor- en wederhoor.

In plaats van de journalist te beantwoorden, stond het ‘wederhoor’ de volgende dag in het Antilliaans Dagblad, die daarover geen wederhoor pleegde.

“Alle vijf Curaçaose zogenoemde ‘masterlicentiehouders’ voor online gaming hebben een geldige vergunning”, was de reactie van de minister, die aangaf dat de informatie van de journalist ‘niet zuiver is’. Terwijl nu het omgekeerde blijkt.

- tekst gaat verder onder de advertentie -

Eerste vergunningen

De eerste vergunningen, voor Cyberluck en Antillephone werden in 1996 verstrekt. In 1998 en 2002 volgenden er nog een voor Gaming Services Provider en Curacao Interactive Licensing. In 2003 verstrekte de regering Mirna Godett de laatste online gokvergunning. Dat ging om een permanente gokvergunning van The Elite Turf Club, die automatisch verlengd wordt.

Er is overigens sprake van uitgifte van meer vergunningen, maar die zijn niet overlegd bij het beroep dat Curacao.nu deed op grond van de Landsverordening Openbaarheid Bestuur. Dan gaat het om minstens drie ‘masterlicentiehouders’, te weten: Intertrust (T.I.S.S. N.V.) van Gregory Elias, de Millionaire’s Club N.V. van Robbie dos Santos en de Curacao Interactive Gaming Licencing onder de afkorting CIGL – Equity Trust.

Zo’n automatische verlenging van een gokvergunning, zoals die van de Elite Turf Club is in strijd met de beginselen van behoorlijk bestuur en onwenselijk omdat daarmee het bestuur ijkmomenten wordt ontnomen. Toch verstrekte de toenmalige minister van Justitie mr. Norberto Ribeiro zo’n vergunning aan The Elite Turf Club, eigendom van een groepje Amerikanen die daartoe een Curaçaose brievenbusfirma hadden opgericht.

Het verstrekken en verlengen van vergunningen door de Curaçaose overheid aan licentiehouders op Curaçao werd in de loop der tijd pas echt een bron van zorg vanwege het gebrek aan rechtshandhaving en toezicht op ongebreidelde toename van illegale sublicenties aan partijen die door de overheid niet op veiligheid konden worden gescreend en zodoende regulering en toezicht omzeilden.

Zo stelde de Nederlandse minister Franc Weerwind van Rechtsbescherming vorig jaar nog dat door ontbreken van goed toezicht door de Curaçaose overheid er onvoldoende gegevens beschikbaar zijn over bijvoorbeeld de eigen invulling die masterlicentiehouders geven om zelf sublicenties uit te geven. “Niet-transparant”, aldus Weerwind.

Het Hof in Willemstad stelde in oktober vorig jaar dat de goksector op Curaçao, in casu masterlicentiehouder Cyberluck, zich op glad ijs begaf met het zelf uitgeven van zogenaamde sublicenties en geen adequaat toezicht te houden.

“Dat een handjevol vergunninghouders vele sublicenties uitgeven, met wereldwijd zeer vele spelwebsites en een enorme omzet, zonder dat de vergunningshouders zelf behoorlijk toezicht kunnen houden, zonder dat enig overheidstoezicht mogelijk is en zonder dat het Land Curaçao er iets aan verdient, lijkt volgens het Hof moeilijk te rijmen met enig legitiem doel van de Landsverordening uit 1996”, aldus het Hof.

De Verenigde Staten

Tot 2006 lag de focus van het Curaçaose online gokwezen volledig op de Amerikaanse markt. Maar op 13 oktober 2006 vaardigden de Verenigde Staten een verbod uit op offshore internetgokken op Amerikaanse bodem, de zogenaamde Safe Port Act.

Hierdoor leidden de online gokactiviteiten vanuit Curaçao tot grote problemen voor op Curaçao gevestigde banken, zoals Girobank, Citco (SFT) bank, Meespierson en Fortis Bank op de Antillen, die tot op dat moment goktransacties en gokvermogensbeheer faciliteerden. Hun Amerikaanse correspondentbanken dreigden de bankrelaties op te zeggen.

In reactie besloten vergunninghouders zoals Intertrust en Millionaire’s Club hun online gokactiviteiten te staken. De overige vergunninghouders konden lokaal geen bankzaken meer doen vanwege dit correspondentbankprobleem en begonnen hun geldstromen te kanaliseren door middel van zogenaamde Payment Service Providers, PSP’s.

Werken met PSP’s had als voordeel dat banken geen zicht meer hadden op de identiteit van spelers, maar deze manier van betalingsverkeer is in strijd met de originele gokvergunningen, die vereist dat er spelerslijsten worden bijgehouden en gebruik dient te worden gemaakt van lokale of internationaal gerenommeerde banken teneinde meldingen van ongebruikelijker transacties, de zogenaamde MOT-meldingen en witwasonderzoeken te kunnen faciliteren.

Op 16 januari 2007 arresteerde het Amerikaanse Department of Justice de beide oprichters van de grootste PSP, Netteller (nu onderdeel van Paysafe), wegens het bevorderen van illegaal gokken en witwassen. Het was de Amerikaanse autoriteiten gebleken dat een groot deel van de winst van Netteller afkomstig was van goktransacties van webcasino’s in Curaçao, Costa Rica en Antigua, die illegaal opereerden in de Verenigde Staten.

Briefverlengingen

Om de integriteit van hun vergunningen te bewijzen, vroegen Curaçaose vergunninghouders C.I.L. Curacao Interactive Licensing N.V. en Cyberluck N.V. op 30 januari 2007, ruim anderhalf jaar vóór het verlopen van hun vergunningen in 2008 alvast verlenging aan bij de Antilliaanse minister van Justitie, David Dick. Strikt genomen nogal vroeg, maar in het licht van de ontwikkelingen in Amerika moet gedacht zijn: better safe, than sorry.

Maar de regering El-Hage was onder invloed van die Amerikaanse ontwikkelingen niet bereid om officiële verlengingen te doen van de eerder verstrekte gokvergunningen. In plaats van de vereiste officiële Landsbesluiten gaf minister Dick in 2007 ‘in principe akkoord’-brieven uit voor Cyberluck en Curacao Interactive Licensing (CIL).

Daardoor werd het formele proces met betrekking tot goedkeuring door de ministerraad, bekrachtiging van de Gouverneur en publicatie van de verlenging in de Curaçaose Courant omzeild. Over dat laatste: Curacao.nu heeft geen enkele verlenging van welke vergunning dan ook gepubliceerd gezien in de Curaçaose Courant. Ze werden ondanks een verzoek daartoe aan de minister van Financiën ook niet meegeleverd met het LOB-verzoek.

Op 15 april en 25 juli 2008 volgden vergelijkbare briefverlengingen door David Dick aan respectievelijk Gaming Services Provider en Antillephone.

Maar dergelijke verlengingen per brief zonder de handtekeningen van de ministerraad en de Gouverneur en zonder stempels en zegels zijn in strijd met artikel 1, lid 1 van de Landsverordening Buitengaatse Hazardspelen en artikel 4 van de Bekendmakingsverordening.

Door het ontbreken van publicaties werd voorkomen dat bezwaar tegen de verlengingen kon worden gemaakt en dat er openheid kwam over de heimelijke aardverschuiving van de illegale goksectorgokactiviteiten van de Amerikaanse naar de Europese markt.

Volgende verlengingen

Waar minister van Justitie David Dick in 2007 mee begon, gaat in 2012 door onder zijn latere opvolger Elmer Wilsoe. Nu is er wel sprake van getekende Landsbeluiten door Gouverneur Frits Goedgedrag, hoewel wij niets gepubliceerd hebben kunnen vinden in de Curaçaose Courant en dus niet te verifieren is of de landsbesluiten rechtskracht hebben.

Opmerkelijk is dat in de overweging van de verlengde vergunningen gesproken wordt over dat bijvoorbeeld Cyberluck stipt haar vergunningsverplichtingen jegens de overheid heeft voldaan. Terwijl daarvan geen sprake kan zijn omdat de uitgifte van sublicenties, niet vergund en derhalve illegaal is.

Minister Wilsoe ‘vergeet’ in juli 2012 te melden dat er inmiddels geen Antillen meer bestaan en het landsbesluit derhalve door het land Curaçao is genomen, maar vier maanden eerder krijgt het Landsbesluit voor de verlenging van de vergunning van CIL – Interative Licensing wel een aanduiding van de veranderende staatsrechtelijke consellatie.

De verlengingen bij Landsbesluit vanaf Nelson Navarro eind 2013, en de verlengingen in 2018 door minister Quincy Girigorie zijn op de verlenging van Gaming Services Provider na, wel allemaal voorzien van zegels, stempels en de handtekening van de gouverneur.

Maar ze zijn gebaseerd op eerdere verlengingen, zo blijkt uit de overwegingen, die niet de juiste route hebben gevolg en de bepalingen die in 1996 zijn opgenomen in de Gokwet ook niet lijken te zijn gevolgd, althans daarvan zijn geen documenten van verstrekt in het LOB-verzoek van Curacao.nu.

Sublicenties

Dit artikel gaat niet over de illigaliteit van sublicenties, maar die spelen wel een contextuele rol in het verhaal van geldigheid van vergunningen. De verlenging van de vergunning van Antillephone in 2013 – David Dick speelt dan geen rol meer – wordt overgenomen door de nieuwe minister van Justitie, Nelson Navarro.

Opmerkelijk daarbij is dat hij bij Landsbesluit in september 2013 laat opnemen dat sub licencering niet mag:

“Artikel 26 b en c: Het is een vergunninghouder verboden de exploitatie van de aan hem verleende vergunning over te dragen of over te laten en in geval een vergunninghouder de exploitatie van de aan hem verleende vergunning contractueel heeft overgedragen of overgelaten aan een of meer derden, dan handelen deze derden in strijd met artikel 3 van de landsverordening uit 1996.”

Dit Landsbesluit wordt op 15 november 2013, amper twee maanden later, ingetrokken en vervangen door een summiere versie, waarin deze en andere bepalingen niet meer zijn opgenomen.

In de overwegingen wordt niet vermeld waarom de eerste versie is ingetrokken, maar de vergunning zou in één keer sublicencering expliciet illegaal hebben gemaakt en daarmee de poten onder de goksectorstoel hebben weggezaagd.

Dat was kennelijk niet de bedoeling, maar voormalig minister Nelson Navarro kan zich daarvan desgevraagd niets meer herinneren.

Masterlicenties

Curacao.nu heeft getracht de vergunningen ook op te vragen bij de vijf ‘masterlicentie’-houders op Curaçao zelf. Het gaat specifiek om verzoeken aan Gaming Services Provider N.V, Antillephone N.V, Cyberluck Curacao N.V. met handelsnaam Curacao eGaming N.V. of CEG, Magic Times Holdings N.V. later C.I.L. Curacao Interactive Licensing N.V. of CIL en The Elite Turf Club N.V.

Zij allen beweren in – onder andere – rechtszaken wél over geldige vergunningen te beschikken. Omdat dat uit de opgevraagde vergunningendocumentatie via het LOB-verzoek niet blijkt, zou het overleggen van de vergunningen de vele omissies die Curacao.nu aantrof in een keer kunnen ontkrachten en de sector in één keer vrijpleiten.

Maar de vijf verzoeken aan de ‘masterlicentie’-houders leiden in geen van de gevallen tot het laten zien van de vergunningen. Alleen directeur Vermeulen van Antillephone N.V neemt de moeite om ons team er op te wijzen dat hij niet bekend is met het LOB-verzoek, maar stuurt wel het A D -krantenartikel op waarin minister van Financiën, Javier Silvania zegt dat het allemaal in orde is en dat de informatie Curacao.nu onzuiver is. De informatie zou wat hem betreft bij de Gaming Control Board moeten liggen. Maar die geeft op vragen van onze kant geen antwoord.

George van Zinnicq Bergmann van The Elite Turf Club N.V. geeft net als Vermeulen wel antwoord. Hij laat ook geen vergunning zien, maar zegt dat ‘zijn’ vergunning op 4 september 2023 vervalt en waarvoor de vennootschap in het traject van verlenging zou zijn.

Opmerkelijk, want zijn vergunning wordt als enige automatisch verlengd, behoudens andersluidend tegenbericht, zoals in de vergunning staat omschreven. Kennelijk wil Silvania, hoewel niet van het ministerie van Justitie niet meer verlengen.

Landsbesluiten worden in in de regel via cc. ook opgestuurd naar De Algemene Rekenkamer. Ons team heeft geprobeerd via ARC inzage in te krijgen, maar de Rekenkamer beroept zich op haar geheimhoudingsplicht en kan of wil de gevraagde informatie niet overleggen.

Artikel 27

De vergunning van Gaming Services Provider, Antillephone, Cyberluck, Curacao Interactive Licensing en The Elite Turf Club zijn bij uitgifte op nog een ander vlak niet geldig. Hun vergunningen stellen namelijk duidelijke eisen aan de vergunninghouder voordat de vergunning geldig wordt.

Zo treedt het vergunningsbesluit in werking op de datum die de vergunninghouder schriftelijk aan de minister mededeelt, maar uiterlijk twee jaar na de vaststelling van het besluit. Curacao.nu heeft in het lob-verzoek deze schriftelijke mededelingen niet gevonden en gaat dus uit van uiterlijke deadline van twee jaar. Maar ook dan moet binnen zes maanden gemeld worden aan de minister dat met de exploitatie hiervan is begonnen. Ook hier zijn geen stukken van gevonden. Noch werden deze door de vergunninghouders overlegd na een vraag daarom van Curacao.nu.

Daarnaast vervalt het landsbesluit als niet binnen dertig dagen na vaststelling ervan, betaling wordt verricht van de verschuldigde zegelrechten volgens de Zegelverordening. Op de vergunningen van C.I.L. en Gaming Services Provider na, dragen geen van de oorspronkelijke landsbesluiten (voldoende) authentieke zegels.

Curacao.nu trof over deze artikel 27 vereisten geen correspondentie aan tussen minister en vergunninghouders. Cyberluck en Antillephone, houders van kansspelvergunningen 1668/JAZ en 8048/JAZ, weigerden bewijzen te overleggen ter voldoening aan vergunningsartikel 27, noch wilden bewijzen dat zij voldeden aan de Zegelverordening, en bovendien weigerden kopieën van de vereiste publicaties in de Curaçaosche Courant, te verstrekken dan wel aan te tonen dat de eigen exploitatie tijdig en in overeenstemming met haar vergunningen waren aangevangen.

Curacao.nu, concludeert daaruit dat deze beide kansspelvergunningen al in een vroegtijdig stadium voor de eeuwwisseling zijn komen te vervallen. Oftewel, deze vergunningen blijken zes maanden na de verstrekking in 1996 niet (langer) rechtsgeldig en doorlopend van kracht, dan wel zijn deze nimmer rechtsgeldig in werking getreden c.q. na 12 jaar verlengd.

Datzelfde lot lijkt eveneens Gaming Services Provider (vergunning 365/JAZ), Curacao Interactive Licensing of CIL (vergunning 5536/JAZ) na 2002 en The Elite Turf Club (vergunning 4627/RNA) na 2003 te zijn beschoren.

Conclusie

De bestudering van de verstrekte informatie door de Curaçaose overheid en daarmee toezichthoudende organisaties na ons beroep op de Landsverordening Openbaarheid Bestuur en de weigering van de vijf kansspelvergunninghouders om de hun verstrekte vergunningen en verlenging van vergunningen te overleggen doet vermoeden dat de sector en de minister van Financiën het publiek geen inzicht wil geven, om de reden dat er teveel niet klopt.

De huidige minister van Financiën, Javier Silvania, inclusief de toezichthoudende organisatie Gaming Control Board laadt met de hierboven beschreven situatie ook de verdenking op zich de vijf bestaande vergunninghouders de hand boven het hoofd te houden. Met zijn voorgangers erbij al 25 jaar lang, waarbij de eerder genoemde intrekking van de verlengde vergunning van Antillephone in 2013 en de uitgifte van een nieuwe verlenging zonder bepalingen over he uitbesteden van de exploitatie wel het meest in het oog loopt.

Bovendien komt de toezegging van de huidige minister van Financiën aan de online goksector op losse schroeven te staan. Die wil de ‘master’-vergunninghouders en hun sublicentiehouders na invoering van de nieuwe Landsverordening op Kansspelen (LOK) een jaar respijt geven op basis van hun oude, naar nu blijkt, niet-geldige vergunningen.

Bijlages: