WILLEMSTAD – Voormalig inspecteur voor de Volksgezondheid Jan Huurman is niet onder de indruk van de kritiek van oud-minister-president Ben Whiteman. Die stelde afgelopen zaterdag in zijn wekelijkse programma op sociale media dat Huurman moet stoppen met zijn aanhoudende bemoeienis met Curaçao door het sturen van ingezonden stukken naar de media. Dat heeft volgens de Curaçaose politicus een koloniaal karakter. Whiteman zei: “Jan Huurman, let goed op wat je doet. Ik weet precies wat er aan de hand is en wie je steunen. Laat het niet zo zijn dat je ware verhaal bekend moet worden en hoe je gefaald hebt als inspecteur. Wees voorzichtig en gewaarschuwd.”

Huurman schrijft: Volgens berichtgeving van gisteren, 11 maart, in de Extra en op Curacao.nu heeft Ben Whiteman mij gewaarschuwd. Ik zou mij niet meer met Curaçao bezig mogen houden, omdat dit eiland niet mijn speelveld zou zijn. Ik moet hem teleurstellen. Curaçao is wel degelijk ook mijn speelveld.

Whiteman beweert dat hij uit wanhoop mij in 2012 naar dit eiland heeft gehaald, maar dat hij snel zag dat het een slechte beslissing was. De feiten zijn dat Whiteman, toen hij nog Inspecteur-generaal was in november 2012, een scherpe pleitbrief heeft geschreven aan de toenmalige interim-minister Stanley Bodok om mijn contract te verlengen. 

Toen dezelfde Ben Whiteman in januari 2013 zelf minister was geworden, met als eis de switch van het nieuwe ziekenhuis naar Otrobanda, tekende hij hoogstpersoonlijk en breed lachend mijn nieuw contract. Daarvan zullen ongetwijfeld nog mooie foto’s van in het archief zitten.

Vervolgens stelt Whiteman dat ik niet meer geïnteresseerd zou zijn geweest in het werk van de Inspectie, maar meer in de ziekenhuisbouw. Ik zal niet ontkennen dat ik van meet af aan betrokken was bij dat dossier, maar ik besteedde ook in 2013 99,9% van mijn heel drukke werkweken aan het inspectiewerk. Bezoeken aan bejaardenhuizen, een rapport over de verwikkelingen na een duikongeluk, aanpak van fraude en lage kwaliteit bij maagverkleiningen, om een paar zaken te noemen. Ook deze bewering van Whiteman zegt veel over diens haperend geheugen.

Het is aardig dat Whiteman mij alle goeds wenst met mijn leven in Nederland, hoewel hij ook hier weer de plank misslaat: ik verhuur al heel lang geen kamers meer aan studenten.

Zoals gebruikelijk is op Curaçao, sluit Ben Whiteman af met een dreigement. Als ik niet stop met dingen schrijven over Curaçao, dan zal hij het ‘ware verhaal’ openbaar maken. Welnu, beste Ben, ik ga door met waar ik mee bezig was, dus ga je gang. Ik ben erg benieuwd naar wat dan volgens jou dat ware verhaal is.”