Opinie

Door Harald Linkels

Willemstad- De laatste dagen zijn gekenmerkt geweest door chaotische taferelen op de luchthaven van Curaçao, veroorzaakt door de perikelen rondom het in problemen geraakte Insel Air. Degenen die ‘geluk’ hadden kwamen afgelopen weekend weg met een vertraging van rond de 6 tot 8 uur. Zij die echter pech hebben, komen al 5 dagen achtereen naar de Hato airport om -na te hebben ingecheckt en steeds weer uren en uren te hebben gewacht- te ontdekken dat hun vlucht ook op deze dag weer is geannuleerd. Het feit dat gisteren de vlam in de pan sloeg met passagiers die zichtbaar agressief werden naar het luchthavenpersoneel, mag niet verwonderlijk worden genoemd. Zelfs na ‘slechts’ een vertraging van 6 à 8 uur is de gemiddelde passagier niet echt rationeel meer; laat staan na dagen te zijn voorgelogen en van hot naar her te zijn gesleept, behalve naar de plaats van bestemming.

In de klucht rondom de vluchten van de luchtvaartmaatschappij zijn er twee opvallende afwezigen: de overheid van Curaçao en het Curaçaose toeristenbureau (CTB). Natuurlijk; de overheid heeft inmiddels 33 miljoen gulden ter beschikking gesteld om de maatschappij van de ondergang te redden. Een grote delegatie van de overheid, bestaande uit onder andere ministers Eugène Ruggenaath, Suzy Römer, Kenneth Gijsbertha en de voorzitter van de ‘Commissie van Wijzen’, voormalig Minister-President Etienne Ys, kwamen zondag op televisie -zichtbaar tevreden met zichzelf- uitleg geven over de ondernomen reddingsoperatie. Maar waar alle ministers ook over spraken, met geen woord werd gerept over de passagiers die in sommige gevallen al dagenlang wachtten op het vervoer naar hun bestemming.

Ook de afzijdigheid van het toeristenbureau is opvallend te noemen. Ziet CTB dan niet in dat taferelen zoals die zich dat laatste dagen voor hebben gedaan een publicitaire schade voor het eiland met zich meebrengt die qua omvang waarschijnlijk niet veel onderdoet voor haar jaarlijkse reclamebudget? Zou het niet tenminste een psychologisch verschil hebben gemaakt als het toeristenbureau een aantal consulenten had ingezet om de passagiers in kwestie met raad en daad bij te staan? Blijkbaar voelen noch de overheid, noch de CTB zich geroepen om te bemiddelen tussen inmiddels radeloze passagiers en een maatschappij die de regie over haar eigen operatie inmiddels geheel kwijt is geraakt.

Hoewel de van oudsher nogal arrogante Insel-directie inmiddels een flink toontje lager zingt en al een aantal keren publiekelijk het boetekleed heeft aangetrokken, lijkt zij nog altijd niet met beide benen op de grond te staan. Zo verklaarde de directeur van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) zich publiekelijk bereid Insel Air de helpende hand toe te steken, maar zei hij eveneens-ook na dagen van ellende met geannuleerde vluchten- nog niet door Insel Air te zijn benaderd voor het vervoeren van passagiers die inmiddels al 4 dagen vastzaten op de route tussen Curaçao en  Paramaribo.

Kan en mag de overheid van Curaçao de dagelijkse beslissingen nog wel aan Insel Air overlaten? Na de ‘de-facto’ overname van Insel Air door de overheid -die nu een meerderheid van het stemrecht heeft- lijkt het een valide vraag of de overheid zich zomaar afzijdig kan houden van het veroorzaakte reizigersleed. De passagiers hebben het recht om te weten hoe, wanneer en door wie hun probleem wordt opgelost. Als Insel Air niet in staat is die duidelijkheid te geven of steeds gedane beloftes -om wat voor reden dan ook- niet waar te maken dan mag van de overheid verwacht worden dat zij zich nadrukkelijk aan begint te bemoeien tegen het oplossen en verder voorkomen van inmiddels welhaast mensonwaardige toestanden op de nationale luchthaven.