Fotografe Berber van Beek geeft met haar project ‘The Hidden Voices of Illegal Venezuelans on Curaçao’ een stem aan ondergedoken ongedocumenteerde Venezolanen op Curaçao. Van Beek wil hun persoonlijke ervaringen delen met de Curaçaose gemeenschap en daarbuiten.

Om de personen die zij heeft geïnterviewd te beschermen, houden zij op de foto een masker voor en maken ze gebruik van een pseudoniem. Deze week een gesprek met Carlos. Hij is 34 jaar en heeft vier kinderen, die alle maal in Venezuela zijn.

Wanneer kwam je aan op Curaçao?

Ik kwam 5 maanden geleden naar Curaçao, met het vliegtuig.

Wat deed je voor werk in Venezuela?

Ik was machinist in een papierfabriek.

Wanneer besloot je uit Venezuela te vertrekken?

Langer dan een jaar geleden. De situatie in Venezuela was al erg gespannen en wat ik verdiende was niet eens genoeg om eten te kunnen kopen. Toen besloot ik om naar Bogota in Colombia te gaan. Het is geen geheim dat het voor de Venezolaanse vluchtelingen daar ook heel moeilijk is. Ik bleef daar zeven maanden, maar toen besloot ik om naar Curaçao te gaan.

Wat is het moeilijkste van het illegaal-zijn op Curaçao?

Werk vinden. Dat is heel moeilijk; ik heb nooit in de gevangenis gezeten maar zoals ik nu moet leven, lijkt mijn leven daar wel op. Ik kan niet naar buiten, kan niet leven als een toerist en vrij rondlopen want ik heb geen papieren…… en dat is heel moeilijk.

Hoe denk je dat je kunt bijdragen aan de toekomst van Venezuela?

Door mijn best te doen en mijn situatie proberen te verbeteren. Ik werk al vanaf een jonge leeftijd, ongeveer vanaf mijn 18e en ik ben nu 34. Wij kunnen ons land alleen helpen als we werk hebben, zoals het vroeger altijd al is geweest.

Wat gaat u doen als de situatie in Venezuela veranderd?

Het is heel moeilijk om de situatie in Venezuela te veranderen; met de huidige regering kan dat zeker niet. Ik zou graag in mijn land willen leven. Maar nu ik gewend ben om in het buitenland te leven, wil ik nog meer delen van de wereld leren kennen.

Wilt u nog iets toevoegen?

Ja…. dat men hier op de eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao niet zo moeilijk moet doen over de papieren. Wij hebben ze nodig om hier legaal te kunnen zijn. Wij zijn geen slechte mensen en willen allemaal werken. Zolang we illegaal hier zijn, kunnen we niet normaal werken zoals ieder ander. Wij willen niets van een ander afpakken, we willen alleen kunnen werken zoals iedere andere inwoner van Curaçao.