HILVERSUM – Met het einde van 2024 nadert ook een belangrijk hoofdstuk in het leven van Churandy Martina zijn einde. Op 40-jarige leeftijd blikt de altijd optimistische sprinter terug op een bewogen carrière. Vanaf 1 januari 2025 begint hij officieel aan zijn eerste jaar als atleet in ruste, en zoals altijd doet hij dat met een brede glimlach en zijn kenmerkende gouden tand, aldus Luuk Blijboom, die een speciale pagina voor de NOS schreef over Martina.

“Ik ga alles missen,” zegt Churandy lachend. “Atletiek is niet zomaar een stukje van mijn leven, het ís mijn leven.” Na een loopbaan waarin hij het publiek niet alleen verblufte met zijn snelheid, maar ook inspireerde met zijn aanstekelijke positiviteit, neemt Martina afscheid van de sport die hem wereldberoemd maakte.

Een bewogen carrière

Martina’s carrière omvatte vijf olympische finales, een zilveren medaille op de 200 meter tijdens de Spelen van 2008 in Peking, en talloze momenten van sportieve grootheid. Hoewel zijn zilver destijds werd afgepakt vanwege een vermeende overtreding, toonde de Amerikaan Shawn Crawford ware sportiviteit door de medaille aan Martina te schenken. “Die medaille hangt nog steeds in mijn kast,” vertelt Martina. “Niet omdat het om dat stukje metaal gaat, maar om wat het vertegenwoordigt: de momenten en de mensen die deze reis zo bijzonder hebben gemaakt.”

De afgelopen jaren werkte Martina keihard om nog één keer deel te nemen aan de Olympische Spelen, in Parijs. Zijn hoop om op de estafette te schitteren werd echter gedwarsboomd door een vroege uitschakeling van het Nederlandse team. “Ik heb die kers niet gekregen,” zegt hij met een knipoog. “Maar wel die taart helemaal opgegeten. Ik ben de gelukkigste man op aarde. Ik heb álles gedaan wat ik wilde en van elk moment genoten.”

De wijsheid van de tijd

Met zijn onverminderde levenslust is Martina een inspiratiebron, ook buiten de sportwereld. “Ik blijf voor altijd jong,” grapt hij. Al maakt hij eerlijk toe dat de tijd niet volledig stil te zetten is. “Ik was de enige in de atletiekploeg met grijze haren in mijn baard. Maar dat is het leven, toch? Het hoort erbij.”

Martina begrijpt niet waarom mensen bang zijn om ouder te worden. “Je leeft toch? Dat is wat telt. Als je gezond bent en kunt doen wat je wilt, heb je alles om gelukkig te zijn.”

Zijn plannen voor de toekomst zijn simpel. “Ik wil genieten van het leven. Lekker simpel, zonder al te veel gedoe. Ik hoef geen grote auto of duur horloge. Dat boeit me niet. Wanneer je straks gaat, kun je die dingen toch niet meenemen. Wat echt belangrijk is, is dat je leeft en geniet van wat je hebt.”

Positiviteit als levensstijl

Martina’s filosofie is even simpel als krachtig: geniet van het leven en laat negatieve emoties los. “Natuurlijk word ik ook weleens boos, maar dat duurt bij mij maar een moment. Waarom zou je blijven hangen in iets wat je niet kunt veranderen? Het leven gaat door.” Hij vergelijkt het met een file op de snelweg: “Je kunt wel boos worden, maar daar schiet je niets mee op. Je kunt de vluchtstrook nemen, maar dan moet je ook de gevolgen accepteren. Het is beter om het leven te nemen zoals het komt.”

Deze houding helpt hem ook op Curaçao, waar hij nu zijn dagen doorbrengt als Chief Smile Officer van een luxueus resort. “Iedereen herkent me nog als een held,” zegt hij, zichtbaar dankbaar. “Dat is mooi, maar wat echt belangrijk is, is dat ik geniet. Elke dag opnieuw.”

Het begin van een nieuw hoofdstuk

Met een gouden carrière achter zich en een onuitputtelijke glimlach kijkt Martina vooruit naar de toekomst. “Maak je geen zorgen, jongen. Dit houd ik de rest van mijn leven wel vol,” zegt hij met diezelfde gouden tand bloot.