Fotografe Berber van Beek geeft met haar project ‘The Hidden Voices of Illegal Venezuelans on Curaçao’ een stem aan ondergedoken ongedocumenteerde Venezolanen op Curaçao. Van Beek wil hun persoonlijke ervaringen delen met de Curaçaose gemeenschap en daarbuiten.

Om de personen die zij heeft geïnterviewd te beschermen, houden zij op de foto een masker voor en maken ze gebruik van een pseudoniem. Deze week een gesprek met Angela (28). Ze is onderwijzeres en heeft twee kinderen , maar die verblijven in Venezuela.

Wanneer kwam je aan op Curaçao?

Vijf maanden geleden met het vliegtuig.

Waarom kwam je naar Curaçao?

Vanwege de kritieke toestand in Venezuela en het gebrek aan medische zorg. Medicijnen zijn heel erg duur, met mijn salaris kan ik dat niet betalen. Ik ben hier met steun van mijn familie.

Wat verwachtte je van Curaçao toen je hier aankwam?

Ik wist niet dat er zoveel problemen zouden zijn met de politie en dat ik mij moet verstoppen. Niemand had mij dit van tevoren verteld. Ik wist het niet. Mijn bedoeling was om enkele maanden hier te blijven, wat geld te verdienen en dan terug te keren naar mijn, nog kleine, kinderen. Omdat ik mijzelf schuil moet houden kan ik geen normaal werk vinden.

Wat zou je doen als de toestand in Venezuela weer normaal wordt?

Ik heb zo’n trauma opgelopen dat ik geen zin heb om naar mijn land terug te gaan. Ik zou hier willen blijven als ik kon kiezen.

Wil je nog iets zeggen?

Ik zou in vrede willen leven, een manier daarvoor willen vinden. Vertrouwen hebben in God dat we hier vrijer kunnen zijn. Wij worden behandeld alsof we een misdaad hebben begaan. Alsof we andere mensen echt schade hebben berokkend. De mensen hier generaliseren als ze het hebben over Venezolanen. Omdat er landgenoten zijn die hier slechte dingen doen op het eiland. Maar de meesten van ons zorgen voor onze familie.