Geen categorie

Hoe diep is de liefde van ons Parlement?

Stanley Bodok

De taken van het Parlement van Curaçao en die van de Algemene Rekenkamer gaan hand in hand. Het betreffen toezicht, publieke verantwoording, transparantie, de effectiviteit en de efficiëntie van het Curaçaose bestuur. De Algemene Rekenkamer beklemtoont de raison d’être van het Parlement.

door Stanley Bodok

Over 2018 stelt de Algemene Rekenkamer dat de verplichtingen, de uitgaven en de ontvangsten niet tot stand zijn gekomen in overeenstemming met de wet- en regelgeving. De jaarrekening geeft geen getrouw beeld van de financiële positie van het Land per 31 december 2018 en het resultaat over 2018. Het financieel beheer is niet ordelijk en niet controleerbaar. Het parlement heeft zich de eigenwaarde ontnomen door de Algemene Rekenkamer te verwaarlozen. 

Het parlement heeft de adviezen van de Algemene Rekenkamer in de jaren voorafgaande aan 2018 stelselmatig genegeerd. Daardoor heeft het parlement bijgedragen tot de noodzaak aan hoger financieel toezicht. Het College Financieel Toezicht (Cft) heeft een stok om mee te slaan en kan de Rijksministerraad aanbevelen een aanwijzing te geven, de Algemene Rekenkamer kan dat niet.

De heer Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties heeft een inkorting van salarissen van leden van het Parlement met 25 procent bevolen om de financiële crisis in het land het hoofd te bieden. Het parlement heeft het bevel slaafs gevolgd, zonder te bedenken dat de korting –­ gezien de ernst van de situatie en de duur ervan– wellicht 40% had moeten bedragen. Het parlement leidt een eigen leven, trekt zich structureel weinig aan van de eigen taken en verantwoordelijkheden en haar omgeving en heeft geen sense of urgency.

Geen quorum, no real problem.

Deze dagen gaat alle aandacht uit naar het niet kunnen bewerkstelligen van een quorum dat benodigd zou zijn. Niet om de rapporten van de Algemene Rekenkamer te behandelen. Het gaat om de geloofsbrieven van een parlementslid. Ook superbelangrijk! Maar, voor de patstelling zijn 21 leden verantwoordelijk. Geen van de 21 leden is kennelijk in staat te onderhandelen en bruggen te bouwen. Of een professionele mediator in te zetten. Ze blinken allemaal uit in positioneel onderhandelen: vasthouden aan standpunten zonder te kijken naar onderliggende belangen.

Een benadering die gedoemd is te mislukken. Het niet kunnen bewerkstelligen van een quorum voor het behandelen van geloofsbrieven is niet hét probleem. Het bewezen niet kunnen vervullen van de centrale taakstelling – ondanks de ruggensteun van de Algemene Rekenkamer – wél. Het quorum ‘probleem’ is wellicht niet eens een probleem, maar een symptoom van een diepliggende kwaal.

Gaat de rechter en of de Rijksministerraad zich ermee bemoeien?

Ik hoop van niet. Mijn hoop is dat zowel de rechter als de Rijksministerraad zich op gepaste afstand houden van het quorumdispuut. Zal bijvoorbeeld een dreigende situatie waarin ambtenarensalarissen niet meer betaald kunnen worden het schip kunnen keren? Of tot creativiteit van één of meer van deze 21 mensen in de top van het openbaar bestuur kunnen aanzetten? Wie weet! Pasenshi! Geef het parlement de gelegenheid om ons en zichzelf te verrassen met een creatieve oplossing, of … zichzelf definitief teniet te doen.

Had ik persoonlijk al liefdevol geconcludeerd dat het Parlement van Curaçao structureel nagenoeg geen (positieve) toegevoegde waarde heeft, nu ben ik benieuwd naar de mogelijkheid van een eventuele negatieve toegevoegde waarde. How deep is your love?

—–

Stanley Bodok is onafhankelijk consultant en voormalig minister voor Gezondheid en Sociale Zaken in het zakenkabinet van Stanley Betrian (oktober – december 2012)

Zie ook:


Deel dit artikel