PHILIPSBURG – Vandaag gaan de inwoners van Sint-Maarten voor de tweede keer dit jaar naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Deze verkiezingen komen na een periode van politieke en maatschappelijke onrust, waarin het eiland werd opgeschrikt door meerdere gewelddadige incidenten. Om de orde te handhaven, zijn er ongekende veiligheidsmaatregelen getroffen.

De straten van Philipsburg worden gedomineerd door de aanwezigheid van politie en militairen, afkomstig uit Sint-Maarten, Curaçao, Aruba en Caribisch Nederland. Deze inzet van veiligheidsdiensten is een direct gevolg van de schietpartij van vorige maand, waarbij de vrouw van politicus en zakenman Olivier Arrindell om het leven kwam. Ondanks dat premier Luc Mercelina, afkomstig van Curaçao, benadrukt dat er geen aanwijzingen zijn dat de aanslag politiek gemotiveerd was, is de angst voor verdere onrust groot.

De regering van Mercelina, die pas op 3 mei werd geïnstalleerd, verloor al binnen enkele weken haar meerderheid in het parlement. Dit gebeurde nadat Statenlid Kevin Maingrette zijn steun introk, hoewel hij kort daarna spijt betuigde. De politieke instabiliteit leidde tot nieuwe verkiezingen, waarbij de bevolking nu opnieuw naar de stembus moet.

In de aanloop naar deze verkiezingen waren er talloze incidenten met vuurwapens. In totaal kwamen dit jaar al vijf mensen om het leven door vuurwapengeweld. Een wapencontrole in de wijk Dutch Quarter, begin deze maand, escaleerde volledig en leidde tot meer dan tien arrestaties. Sindsdien heeft de politie extra bevoegdheden gekregen om preventieve fouilleringen uit te voeren, ook op de verkiezingsdag zelf.

De autoriteiten hebben een crisisteam geactiveerd en zijn naar eigen zeggen voorbereid op alle mogelijke scenario’s. De aanwezigheid van de militairen en politieagenten op het eiland moet zorgen voor een vreedzaam verloop van de verkiezingen.

Toch heerst er onder de bevolking een sfeer van wantrouwen en ontevredenheid, met name in gemeenschappen zoals Simpson Bay, waar de bevolking zich steeds meer gemarginaliseerd voelt door grootschalige bouwprojecten zonder voldoende inspraak. Ondanks de onrust en het gevoel van machteloosheid, blijft er hoop dat deze verkiezingen verandering kunnen brengen. Zoals Yvette Halley uit Simpson Bay het verwoordt: “Ik houd hoop, wat moet ik anders?”