WILLEMSTAD – Tweede generatie Surinamers en Caribische Nederlanders, die geboren zijn in Nederland ervaren meer uitsluiting en discriminatie en hebben weinig vertrouwen in de politiek. Dat komt naar voren uit een onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau in Nederland.

De helft van de mensen met een migratieachtergrond die al langer in Nederland zijn of hier zijn geboren, ervaart Nederland niet als gastvrij.

Tweede generatie migranten met een Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Caribisch-Nederlandse achtergrond worden door de onderzoekers tot de ‘gevestigde groepen’ gerekend. 

Zij zijn geworteld in Nederland, maar het onbehagen in deze groep is groot. “Dat gaat onder meer over uitsluiting, discriminatie en weinig vertrouwen in de politiek”, zegt Jaco Dagevos, een van de onderzoekers van het SCP.

‘Integratieparadox’

Hoewel in vergelijking met hun ouders het opleidingsniveau en de arbeidsmarktpositie van de tweede generatie zijn verbeterd, ervaart deze groep juist meer uitsluiting en discriminatie. Mensen met een Surinaamse en Caribisch-Nederlandse achtergrond zijn daarover somberder dan de andere groepen.

Volgens Dagevos zijn er meerdere verklaringen voor deze integratieparadox. “Een van de verklaringen is dat mensen die relatief succesvol zijn meer in aanraking komen met uitsluiting op bijvoorbeeld de arbeidsmarkt of in het onderwijs”, zegt hij. “Ook speelt mee dat de tweede generatie meer meekrijgt van de politieke en maatschappelijke discussie over integratie, racisme en de islam.”

Arbeidsmarkt

Vooral onder mensen met een Turkse en Marokkaanse achtergrond is het opleidingsniveau en de arbeidsparticipatie sterk toegenomen, zegt Dagevos. “Maar daarmee is niet gezegd dat er geen knelpunten zijn.”

Zo blijkt uit het onderzoek dat veel mensen uit de tweede generatie een tijdelijke baan hebben en relatief vaak moeten rondkomen van een bijstandsuitkering. Uit eerder onderzoek bleek dat ze tegen stage- en sollicitatiediscriminatie aanlopen.

Om te zorgen voor een inclusieve samenleving waarin iedereen mee kan doen, benadrukt het SCP dat antidiscriminatiebeleid onderdeel moet zijn van integratiebeleid. “De sociaaleconomische stijging is niet genoeg om mensen het gevoel te geven dat ze erbij horen”, zegt Dagevos. “Daarom is onze boodschap: zonder antidiscriminatiebeleid heb je geen integratiebeleid”.