WILLEMSTAD – De magie van muziek, traditie en innovatie kwamen zaterdagavond samen tijdens het concert Overjoyed van Cedric Dandaré en zijn negenkoppige band in de Kathedraal van Dooren. De iconische Curaçaose gitarist, componist en jazzpionier presenteerde een rijk palet van stijlen en invloeden, waarbij hij de grenzen van traditionele muziek op een meesterlijke manier verlegde. Met composities van zijn geprezen album Rhythmic Nature, klassiekers van grootheden als Stevie Wonder en Ivan Lins, en originele stukken vol culturele diepgang, wist Dandaré zijn publiek volledig in vervoering te brengen. Het concert was een viering van zijn rijke muzikale nalatenschap, versterkt door een topensemble van Curaçaose jazzmusici.

door | May Peeters

Na de première van de schitterende documentaire uit 2023 Rhythmical Nature, herensia i legado di Cedric Dandaré gitarist, componist, bandleader én pionier van de Curajazz kon het publiek zaterdagavond eindelijk live genieten van zijn culturele nalatenschap in de Kathedraal van Dooren. Met zijn negenkoppige band bracht Cedric Dandaré (1955), naast nummers van Stevie Wonder, Gregory Pastor en Ivan Lins verschillende composities van de op Sony uitgebrachte CD Rhythmic Nature ten gehore, waarop hij Curaçaose muziekstijlen in een nieuw jasje had gestoken. En zo’n jasje zit heerlijk! Zeker als je de beschikking hebt over een ritme-sectie bestaande uit: Rensley Pinedo: bass, Marlon (Lonte) Conradus: drums en de percussionisten: Eric Brigitta, Ernie Gregorius en Tshepho Seshaba.

Bijvoorbeeld: Kik’ esaki een eigen tumba, waarmee hij 40 jaar geleden de traditionele vorm doorbrak en de solist over een traditioneel II-V- I akkoorden schema improviseert, maar wel vier keer moduleert! Ruimte genoeg voor Dandaré, pianist Chris Wallé en trompettist Dannis Aalse om je alle hoeken van de kamer te laten zien. Met het Tumba Festival voor de deur is deze smaakvolle, eigenzinnige tumba een weldaad.

Mai Marina schreef Dandaré in 11/8 maat en de traditionele wals ¾ voor zijn moeder, toen hij zich vanaf de jaren ’80 in Nederland vestigde.

Zijn compositie “the Music is right” werd ook opgenomen door Denise Jannah op de CD “a Heartful of Music” die er in 1993 een Edison mee won. Het zou een hit worden in Suriname. Gisteravond was het de talentvolle zangeres Charlotte Lopes van Blarcum die de harten van de aanwezigen ruimschoots vulde!

Omdat er nog een extra nummer op de cd moest schreef Dandaré “And Milly Smiled” En met een glimlach hoor je de traditionele intro van een danza, gevolgd door een Puerto Ricaanse bomba met, zoals hij zelf zegt, een boel virtuoze “licks” die o.a. gespeeld worden door violist en zijn leerling C.J. Opus. Het geheel eindigt weer traditioneel. Kortom weer een luchtige, en verrassende compositie.   

Ivan Lins’ The Island is al pure poësie en zeker als je het Charlotte Lopes van Blarcum hoort zingen.

Eerbetoon

Er was eveneens een prachtig eerbetoon aan de, in 2018 op 49-jarige leeftijd overleden trompettist Roy Hardgrove met diens composities St. Denis Strasbourg en Crazy Race van de cd Havanna, die destijds in Amsterdam gepresenteerd werd, waarbij Dandaré‘s kwartet de Amerikaanse trompettist begeleidde.

Als extra verrassing voor het publiek schreef hij een funky medley van Michael Jackson’s Human Nature en Kalabancoro van de Kameroense/Amerikaanse bassist Richard Bono.

Natuurlijk paste bij zo’n subliem repertoire, uitgevoerd door de crème de la crème van de Curaçaose jazz scene  “Overjoyed” van Stevie Wonder. Precies het gevoel wat je overhield na dit concert….