PHILIPSBURG – Het politieke theater dat zich afgelopen week op Sint Maarten ontvouwde, verdient niets minder dan diepe schaamte en verontwaardiging. De gebeurtenissen begonnen met een plotselinge zet van parlementslid Kevin Maingrette. Op 20 mei kondigde hij aan zijn steun voor de regering van premier Luc Mercelina in te trekken, stapte uit zijn partij NOW en tekende dezelfde dag nog een coalitieakkoord met de oppositiepartijen National Alliance (NA) en United People’s Party (UP). Met deze snelle manoeuvre bezorgde hij hen de meerderheid in het parlement.

Redactioneel commentaar | Dick Drayer

De snelheid en het gemak waarmee dit gebeurde, wekken sterk de indruk dat deze hele actie vooraf was uitgedacht door Maingrette in samenspraak met de NA en UP. Deze gang van zaken is een schoolvoorbeeld van politieke manipulatie en opportunisme. Het was echter premier Mercelina die met een bekende tegenzet – Marcel Gumbs ging hem eerder voor – de zogenaamde machtsgreep wist te dwarsbomen. Terwijl hij naar de gouverneur ging om het ontslag van zijn kabinet aan te bieden, vroeg hij direct om nieuwe verkiezingen. Met deze strategische zet werden de plannen van NA en UP met één pennenstreek tenietgedaan.

Het voorwendsel van politieke stabiliteit waarmee deze gebeurtenissen werden gerechtvaardigd, is een klap in het gezicht van de kiezers. Wat we hier zien, is niets minder dan een beschamend spel van macht en ego’s dat de onvolwassenheid van de Sint Maartense politiek blootlegt. De acties van Maingrette, evenals die van NA en UP, laten zien dat persoonlijke en politieke belangen prevaleren boven het welzijn van het land.

De excuusbrief van Maingrette vandaag, waarin hij met krokodillentranen zijn steun aan premier Mercelina weer uitspreekt, amper een week nadat hij het schip verliet, spreekt boekdelen. Het laat zien hoe snel een politicus kan terugkrabbelen wanneer een meesterzet hen schaakmat zet.

Deze brief toont niet alleen zijn politieke onbenul, maar ook een ontstellend gebrek aan ruggengraat en integriteit. Het is duidelijk dat Maingrette zich in zijn kaarten heeft laten kijken als een onbetrouwbare en opportunistische figuur die geen vastberadenheid of visie heeft.

Het is mooi meegenomen dat deze onbetrouwbare politicus nu politiek dakloos is, maar dit is misschien wel de enige en kleine winst voor Sint Maarten. Zijn val moet een waarschuwing zijn voor andere politici die denken dat ze met politieke spelletjes en achterkamerpolitiek kunnen wegkomen. Dit geldt ook voor oud-premier Silveria Jacobs en haar volgelingen, die hebben laten zien dat hun prioriteiten niet bij het dienen van het volk liggen, maar bij het veiligstellen van hun eigen politieke status en gewin.

Of was het allemaal hier om te doen:

Wat Sint Maarten nodig heeft, is politieke volwassenheid en integriteit. Deze recente gebeurtenissen onderstrepen de noodzaak voor een heroverweging van wat politiek zou moeten zijn: een dienst aan het volk, niet een podium voor persoonlijke ambities. De kiezers verdienen leiders die hun belangen vooropstellen en die zich inzetten voor de stabiliteit en welvaart van het land.

De tijd is gekomen voor de politieke klasse van Sint Maarten om volwassen te worden en hun verantwoordelijkheden serieus te nemen. Alleen door transparantie, integriteit en echte toewijding aan het publieke belang kunnen ze het vertrouwen van de burgers terugwinnen en een duurzame toekomst voor Sint Maarten veiligstellen.

Het is tijd voor zelfreflectie en een fundamentele verandering in de manier waarop politiek wordt bedreven op Sint Maarten. Alleen dan kunnen we hopen op een toekomst waarin politieke stabiliteit niet slechts een loze belofte is, maar een werkelijkheid die het leven van alle inwoners ten goede komt.