Fotografe Berber van Beek geeft met haar project ‘The Hidden Voices of Illegal Venezuelans on Curaçao’ een stem aan ondergedoken ongedocumenteerde Venezolanen op Curaçao. Van Beek wil hun persoonlijke ervaringen delen met de Curaçaose gemeenschap en daarbuiten.

Om de personen die zij heeft geïnterviewd te beschermen, houden zij op de foto een masker voor en maken ze gebruik van een pseudoniem. Deze week een gesprek met Carolina (36). Ze is onderwijzeres en heeft twee kinderen , maar die verblijven in Venezuela.

Wanneer kwam je aan op Curaçao?
Drie jaar geleden.

Hoe kwam je naar Curaçao?
Met het vliegtuig.

Waarom kwam je naar Curaçao?
Allereerst vanwege de ellendige omstandigheden…de behoefte aan een stabiel leven. Ook om de eeuwige zorg niet genoeg te hebben voor de dagelijkse maaltijden voor mijn kinderen, op te kunnen lossen. Ik heb gestudeerd en ik werk, maar verdien niet genoeg om mijn gezin te onderhouden. Het geweld enook de noodzaak om een onderkomen te vinden voor mijn kinderen; dit is met de huidige regering helaas niet mogelijk.

Waar verblijft je familie op dit ogenblik?
Ik ben nu hier met mijn broer en mijn man. Mijn man wilde ook naar Curaçao komen omdat de situatie in Venezuela erger werd. Ik was hier alleen en werkte gedurende een jaar en toen werd ik ziek. Het was helemaal niet gemakkelijk hier in het begin en daarom is mijn man naar Curaçao gekomen om mij te helpen.

Als u zou kunnen kiezen, in welk land zou je dan willen wonen?
Venezuela.

Als de situatie in Venezuela beter wordt, ga je dan terug?
Ja.

Heb je nog een boodschap voor Curaçao?
Ja. Mijn boodschap is voor al die mensen die buiten Venezuela zijn. Dat elk begin moeilijk is. Dat we kracht en heel veel wilskracht nodig hebben. Omdat niet alles slecht zal zijn, zal niet alles zwart zijn voor ons land. Dat we moeten vechten, dat we de dingen goed moeten doen en dat we leren, zodat alles wat we buiten ons land hebben geleerd, op de dag van terugkeer in praktijk kan worden gebracht.

www.studiorootz.com