De aanstelling van Edward Heerenveen als nieuwe CEO bij JetAir roept bij een breed publiek heel gemengde reacties op. Een aantal mensen ziet in de benoeming niet meer dan een wanhoopsdaad van eigenaar Antonio Ribeiro, die met zijn luchtvaartavontuur veel geld dreigt te verliezen.

_{redactioneel commentaar | Harald Linkels}

Ervaring kan Heerenveen niet worden ontzegd: Hij heeft de twijfelachtige eer bij tenminste drie lokale lokale luchtvaartmaatschappijen de laatste te zijn geweest die het licht uitdeed: De Antilliaanse Luchtvaartmaatschappij ALM, Dutch Caribbean Airline, DCA en Insel Air.

Zijn aanstelling zal zonder twijfel nieuw leven brengen in de lokale luchtvaartbrouwerij. Waar Heerenveen aanwezig is, zijn altijd ontwikkelingen. Los van of die positief of negatief zijn.

In het bedrijfsleven geldt dat risico’s nemen een groot goed is. Failliet gaan met een bedrijf, is in principe geen persoonlijke schande. ‘Een goede leerschool’, wordt vaak geredeneerd: zo leer je tenminste hoe je het níet moet doen. Het is te hopen dat de oprichter van InselAir, in dat opzicht ook het nodige heeft geleerd.

Maar er zijn ook zaken die Heerenveen zeker nog niet heeft geleerd. Eén daarvan is om weg te blijven van het land dat Venezuela heet. Volgens berichten in de lokale media wil Heerenveen met JetAir weer vluchten naar buurland Venezuela gaan uitvoeren. Potentieel lucratief – dat weet hij – maar ook zonder meer een risky business, die heeft geleid tot de ondergang van zowel Dutch Antilles Express DAE als zijn eigen InselAir.

Maar er is nóg een belangrijke les die Heerenveen, met al zijn jaren ervaring, kennelijk niet heeft geleerd. En dat is het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid. “Ik wéét niet wat er met de 22 miljoen dollar is gebeurd die door de overheid in Insel Air is gestoken”, zo viel tijdens een recent radio-interview uit de mond van Heerenveen op te tekenen. “Dat moet men maar aan de heer Ys vragen. Hij beheerde dat geld. Op het moment dat het geld beschikbaar kwam, waren Albert Kluyver, ikzelf en de heer De Mezas al naar huis”.

De opmerkingen van Heerenveen over de teloorgang van 22 miljoen dollar gemeenschapsgeld aan InselAir, kunnen niet anders dan worden aangemerkt als een klap in het gezicht van de samenleving in zijn algemeen, als van diegenen die tot op het laatst toe hard hebben gewerkt om een bijna onvermijdbaar failliet van InselAir af te wenden in het bijzonder.  

Niemand anders dan Heerenveen, onder meer samen met zijn toenmalige kornuit Albert Kluyver, zijn verantwoordelijk voor het bij InselAir gevoerde beleid en de ondergang van het vliegbedrijf, met achterlating van miljoenen aan schulden bij onder meer pensioenfondsen en de belastingdienst.

Met zijn aankondiging ook met JetAir weer op Venezuela te willen gaan vliegen -en zijn goedkope retoriek tegen Ys- is weer eens bewezen dat een vos wel zijn haren, maar niet zijn streken verliest.

Het is voor Curaçao en JetAir te hopen dat Heerenveen niet voor de vierde keer het licht uit moet doen omdat er een enorme schuld is ontstaan.

‘Flying Higher’, ooit de trotse slogan van InselAir lijkt in elk geval niet voor Edward Heerenveen zelf te gelden.