Een goede ondernemer ziet kansen en mogelijkheden die anderen niet zien. In die zin vond ik het te makkelijk om de ontwikkeling van Jeremi, Lagun en Caracasbaai op voorhand af te schieten. Echter, de manier waarop onze regering (in deze context ‘de ondernemer’) nu te werk ging, voelt wel erg als twaalf ambachten, dertien ongelukken.

Het is een waarheid als een koe: waar verandering plaatsvindt, treedt weerstand op.  Mensen zijn vaak conservatieve wezens en we houden nu eenmaal van mopperen. Waren de protesten deze week niet allemaal voorspelbare instinctieve reacties, inclusief bij mijzelf? Ik moest denken aan het onlangs opgeknapte strand van Marie Pampoen – Pisas haalde zelf het voorbeeld aan toen ik hem interviewde: kijk hoe blij men daar nu mee is! Misschien zien wij door ons gemopper niet wat een vooruitgang ook Jeremi, Lagun en Caracasbaai (en binnenkort ook Boca Simon, vertelde Pisas ‘en passant’) te wachten staat?

De vraag is echter of onze regering zich met de ontwikkeling van deze stranden daadwerkelijk als een visionaire ondernemer heeft opgesteld. “We hadden hiervoor budget op de begroting van 2024. Om dat niet te laten vervallen, zijn we snel te werk gegaan”, aldus Pisas. Dat betekent in de praktijk: in afwachting van de bouwvergunning vast beginnen met ‘terrein bouwrijp maken’ inclusief fundering, geen openbare aanbesteding houden en in zo’n hoog tempo te werk gaan, dat bezwaar aantekenen door belanghebbenden bij voorbaat achter de feiten aanhollen is. Anders dan ‘de strandtent moet van beton zijn om noodweer aan te kunnen’ was er in dit geval weinig visie, maar vooral veel haast.

Ik snap deze regering wel: pakt het goed uit, dan is het goed scoren zo vlak voor de verkiezingen. Nog even los van de veelgehoorde vraag wie de uitbaters moeten worden in die nieuwe faciliteiten: vrienden van de MFK?

Vind je het gek dat zo’n 15.000 petitie-ondertekenaars massaal aan de handrem trekken? Overigens voor drie totaal uiteenlopende projecten: de betonnen strandtent op Lagun neemt het halve strand in beslag, bij Jeremi komen de faciliteiten juist op de parking en Caracasbaai is wéér een heel ander verhaal. “Op het strand is niet goed, op de parking is óók weer niet goed. Wat willen de mensen eigenlijk?” vroeg zich Pisas ter verdediging af. Wat de drie projecten gemeen hebben, is dat onze openbare stranden in allerhaast ogenschijnlijk lukraak volgeplempt worden met moderne bouwwerken.

De bezorgdheid bij de bevolking gaat volgens mij meer over de algehele visie waar we naartoe willen met ons eiland. In hoeverre bewaren we onze ongereptheid, onze authenticiteit? We zien het bij de stranden, maar ook bij ontwikkeling van tal van grote bouwprojecten: hotels, resorts, woontorens, heel nieuwe woonwijken of villaparken. De enorme kaalslag in de natuur van Koredor, Westpunt, Jan Thiel en Piscadera, to name a few, blijft niet onopgemerkt. We hebben maar één eiland, daar moeten we zuinig op zijn en al deze projecten hebben een praktisch onomkeerbare uitwerking.

Natuurlijk kan niets altijd hetzelfde blijven, maar wat blijft er van ons eiland over, als in dit tempo her en der bouwvergunningen worden afgeven (of erger nog: de overheid aan de slag gaat op onze iconische stranden zelfs zónder bouwvergunning)? Hoelang staat Westpunt nog bekend om z’n ongerepte groene heuvels? Het aangezicht van de lagune van Koredor is al voorgoed veranderd. Ik ben niet per se tegen, maar zorg tenminste dat we er écht goed over hebben nagedacht. Het bewaken van de identiteit van ons eiland en samen bepalen waar we naartoe willen, middels een zéér zorgvuldig EOP (Eilandelijk Ontwikkelings Plan), is niet gebaat bij haastklussen op Lagun en Jeremi omdat het budget anders dreigt te vervallen.

Nog even terug naar het parallel met ondernemerschap: je hebt denkers en doeners en die heb je beiden nodig. In een wereld met enkel denkers is er na 100.000 afwegingen, voorstellen en evenzoveel inspraakavonden nog steeds geen besluit genomen. In een wereld met enkel doeners, is het ‘shoot first, ask questions later’. Pisas betoogt dat hij het allemaal doet voor de bevolking en zegt in alle eerlijkheid dat hij geschrokken is van de ophef, daarom pas op de plaats maakt en deze maandagavond om 18.30 uur in gesprek gaat met de bewoners van Lagun. Een logische reactie. Had hij maar eerder die feedback verzameld, dan had deze soap voorkomen kunnen worden. Eerst denken, dan doen.